Hep yerinde sözlerle zor durumdan kurtulmayı alışkanlık haline getirmişiz…
Geçmişte yapılan hataları anlayıp doğruları tercih edenleri bile gerçekleşen güzelliği görmezden gelip, geçmişteki hataları yüzlerine çarpmakta ustayız.
Peki ama neden böyleyiz…
Bu nokta da sizlerle yarım yüzyıllık bir ömrün nefis ve kibirle nasıl mücadele ettiğini anlatan bir romanla hasbihal etmek istedim. Gerek çocukluk yılları, gerekse ergenlik dönemleri öylesi farklı deneyimlere yelken açmış ki, okul ve iş hayatına geçiş süreçlerindeki yaşanmışlıklar bu kibrin ve nefsin nasıl yerle bir edildiğini ortaya seriyor.
Demem o ki, siyasi bağlam da aynı durumlar söz konusu.
Muhalefet lideri geçmişte ülke olarak bizleri çok büyük sıkıntılara sokan ‘’başörtüsü’’ konusunda somut bir adım atmak istedi. Belki geçmişte yapılan yanlışları kendisi de bu şekilde itiraf etmiş oldu. Vay efendim ‘’bu durumlar geçti şimdi neden sırtını kaşıyorsun’’? gibilerden sözler sarf ediyorlar.
Aslında karşısına bir bardak alsa, önce içi boş bir şekilde o bardağı seyretse, sonrası bardağı yarıya kadar doldursa, akabinde ağzına kadar doldurup seyretse durumu net anlayacak. Ama nerde !
Nefis ve kibir o kadar ağır basıyor ki, doğruyu kendine göre yanlış kişi söylese bile onun nazarında kabul görmez hal alıyor.
Düşünüyorum da bu düşünceye ve yapıya sahip olanlar, çok iyi tanıdıkları Din Allah tanımaz birinin ‘’ben Allah’a inanıyorum, Allah var ve Hz.Muhammed Allah’ın Resulüdür’’ dese nasıl bir hal alırlar.
Velhasıl kıymetli okurlar, doğruyu doğru bildiğin biri de söylese doğrudur, yanlışlara saplanmış biri de söylese doğrudur. Bu siyasetçi içinde aynı, sade vatandaş içinde aynı, zengin ve fakir içinde aynıdır.
O zaman ne diyeceğiz…!
‘’Söz gümüş ise sükut altındır’’ mı?
''Kibre Kibrit Yak'' isimli romanım kısa bir zaman içerisinde ''Uyanış Yayınevi'' etiketiyle raflardaki yerini alacak inşaAllah...