Mahmut Nadir Ünal, o bir görme engelli..

Peki ama görme engelli biri nasıl olurda kitap ve hikaye yazmaya merak sarar. İşte bunu  görme engelli yazar Mahmut Nadir Ünal'a sorduk...

Biz madde olarak görmesek de Mevlam maddenin detaylarını bizim kalbimize işlemiş diyor. Bu işlenen cevheri de dışarıya atmak gönül gözülerine sermek bizlerin vazifesi olmalı diye başlıyor sohbete. Öyle bir sohbet ki yazmış olduğu hikayelerin tadıyla yol alıyor.

Unutulmaya yüz tutmuş değerler, Allah dostları diyor ve ekliyor. Belki de unutturulmaya çalışıldılar, belkide hakikatten unutuldular. Bu durumu deşmek ve suçlu aramak abesle iştikal diyor. Bizler unutulan güzel değerleri geri getirmeye çalışır ve başarılı olursak, bu durumu buraya getirenlerin hiçbir hükmü kalmamış olur vede eleştiriye mahalde kalmaz. Her daim yapıcı olmalıyız, yıkıcılarla fazla zaman harcamak israftır diyor.

Ne kadar naif ve güzel cümlelerle bizlere hakikatleri fısıldıyor değil mi ?

Bu hikayelerde neler var ? diye soruyoruz...

Bu hikayelerde kayıp defineler var diyor.

Çünkü bu hikayelerde bugünkü nesillerin geçmişiyle kopuk olan bağlarını tamir eden satırlar var...

İşte unutulmaya yüz tutmuş Mevla'nın dostlarınıın bilinmeyen yönlerini çocuklara anlatan sayfalar var..

Çocuklarımız bu hikayeleri okuduklarında hem bu dostları tanıyacaklar hem de güzel şeyler öğrenecekler diyor.

Hikaye kitapları o kadar derli toplu o kadar güzel bir dizayn ile sunulmuş ki çocuklara al benisi on üzerinden on..

Gül Baba,Eskici Baba, Bostancı Baba,Somuncu Baba, Köpekli Baba,Terzi Baba, Demirci Baba,Geyikli Baba, Koyunlu Baba gibi hem mesleki,hem sosyal yaşam hem de hayvanseverliği gözler önüne sern çalışmalar..

Hem eğitici hemde öğretici hikayeler sadece bunlar değil,

Pamuk Dede'den hikayeler, 

Bilyeli Araba, Yardımsever bozayı, Balıkçı Samet,Hakalmaz,Kurnaz Tilkinin Oyunu,Değirmenci Baba,Erik Ağacında Kuş Yuvası,Vefa,Hayırlı Baykuş,Renkli Uçurtma, Kulübedeki Beş Kardeş,Boyacı Çocuk diye devam ediyor. 

Özel bir soru sormadan da edemiyorum, peki siz ve çocuklarınız da bu hikayeleri okuyor musunuz ? diyorum.

Elbette diyor , ben ve ailem bazen birimiz okurken diğerlerimiz dinliyoruz. Madden olmasa da manen o büyük zatlarla birlikte olmanın keyfini ve mutluluğunu yaşıyor oluyoruz.

Müthiş diyorum ve ekliyorum..

Yazmak ve arada bağlantı kurup hikayeleştirmek zor olduğu kadar, sizin için de sanki bir mucizevi meslek ..

Evet, çok dikkat gerektiren bir durum. Küçük bir yanlış büyük yanlışlara ve tamiri mümkün olmayan hatalara yol açtırabilir. Bu nedenle bizler gönül gözümüz olan kalbi hislerimizle hatasız bir şekilde hikayelerimizi yazmaya çalışıyoruz diyor.

Birkaç hikaye kitabını elime alıp okumaya başladım ve o yolculuğun seyrine daldım. Lakin evde okumasına okuyacağım ama, bu atmosferde hele hele hikayenin kaynağında okumak ayrı bir his veriyor insanın düşünce dünyasına..

Hikayeleri kadar çayının ayrı bir tadı var üstad Mahmut Nadir Ünal'ın..

Kendisini fazla yormadan, muhabbetini de dinleyip kendisinden müsaade istedik.