Sen

Sen varsın diye mi bu şehir bukadar renkli bilmiyorum. Bir kaç renk vardı senden önce, şimdiyse sayamayacak kadar dolu renk tanıyorum. Yürümeyi öğrenmek gibi bende seninle adım adım büyüyorum. Bazen çocuk gibi hissettiğim yanım bile senleyken bi anda ciddi de olabiliyor. Sen benim düzensizligimsin, iç hatlarımı belirsizlige sokan ve bana duygu karmaşası yaşatansın. Öyle ki seninle harmanlandıgımı daha da iyi anlıyorum geçen günlerde. Her gün biraz sen ekleniyor bana ve ben senli günlerle uyanıyor ve uyuyorum. Sen başıma gelen değil, kalbime gelen en iyi yanımsın. Cümleleri nasıl tamam edeceğimi bilemedigim ve beni saatlerce düşüncelere koyansın. Öyleki seni düşünmekte bu denli güzel ve derin, tıpkı gülüşün kadar beni içe çekiyor ve biliyorum ki düşeceğim yer bir boşluk veya kuyu değil senin kalbin...

Daha önce hiç tanımadım Neyi diyeceksin tabi. Senin gibi harika bir insanı düşünen ve düşündürmeyide bilen ..Güzel sözler söyleyip mutlu eden ettiği mutluluk kadarda mutlu edilen. Sen tanıdığım en boşluk, adam dolu insanlardan uzak kalmış kaldığı yeri de bahar bahçe etmiş tek insan kalbi aynalım. Bana o kadar güzel yansıtıyorsun ki kendini seni tarifi bulunmamış dillerde özlüyor ve gün geçtikçe sana tutuluyorum...